5 نکته درباره رانندگي ديابتي‌ها

1.قبل از هر رانندگي، قندخون‌تان را چک کنيد؛ به‌ويژه اگر انسولين مي‌زنيد
2.در حين رانندگي، شما با 2 چراغ قرمز سر و کار داريد: يکي چراغ قرمز سر چهارراه و ديگري چراغ قرمز هيپوگليسمي. اگر علايم افت قندخون پيدا کرديد، بدون فوت وقت، توقف کنيد. خودرو را در شانه خاکي جاده پارک کنيد. قندخون را با دستگاه چک کنيد. يک ماده شيرين يا قندي (قندساده) ميل کرده، دوباره قندخون را چک کنيد و وقتي مطمئن شديد افت قند برطرف شده، حرکت کنيد. هرگز تا زماني که علايم هيپوگليسمي وجود دارد، رانندگي نکنيد.
3.هنگام رانندگي به علامت دوبيني که از نشانه‌هاي افت قندموقع رانندگي است، توجه کنيد. از بيماران ديابتي که رانندگان حرفه‌اي بوده‌اند، بسيار شنيده‌ام که درخت‌ها يا خودروها را 2تا ديده‌اند. بنابراين هميشه بايد داخل خودرو مقداري قرص گلوکز يا شيريني يا ميان‌وعده در محلي که در دسترس شما باشد، قرار دهيد.

4.اگر قصد رانندگي طولاني داريد، قبل از سوار شدن يک ميان‌وعده ميل کنيد. فراموش نکنيد که داشتن فرصت کافي براي خود شما، مهم‌تر از سوخت خودروي شماست! همراه داشتن گواهي‌نامه رانندگي يک الزام است ولي همراه داشتن کارت شناسايي مخصوص ديابت، لازم‌تر است. طبق قانون در بسياري از کشورها يک بيمار ديابتي مکلف است ديابت خود را به مقامات راهنمايي و رانندگي رسما اطلاع دهد. البته اگر بيمار ديابتي، از جهات ديگر سالم و سر حال باشد، وجود ديابت به تنهايي مانعي براي رانندگي نيست.
5.بيماري ديابت معمولا در فرم مخصوص تقاضاي گواهي‌نامه، بايد قيد شود. در اين صورت گواهي‌نامه رانندگي موقت (براي 3 سال يا کمتر و بيشتر برحسب قوانين هر کشور) صادر مي‌شود و گواهي‌نامه المثني نيز بعد از انقضاي اين مدت، با توجه به وضعيت ديابت، مورد رسيدگي قرار مي‌گيرد.

پي نوشت ها :
 

* فوق‌تخصص بيماري‌هاي غدد

منبع:www.salamat.com
/ج